The Besnard Lakes - ...Are the Roaring Night (Jagjaguwar)

Like the Ocean, Like the Innocent Pt. 1: The Ocean
&
Like the Ocean, Like the Innocent Pt. 2: The Innocent

Susretanje sa montrealskim sastavom The Besnard Lakes datira još od pre tri godine, kada sam negde u ovo doba sezone nabasao na njihov album The Besnard Lakes Are the Dark Horse. Bila je to jedna od onih, na prvo slušanje vrlo zbunjujućih ploča koja vape za većim stepenom posvećenosti koje u to doba nisam imao (a i realno 2007. godina je bila vanredno diskografski plodna). Stoga je znak pitanja organski išao u paru sa imenom ovog sastava.
Upravo ovaj znak interpunkcije je bio primaran motiv novog susreta kada se početkom ove godine u slobodnoj fluktuaciji na mreži pojavio diskografski naslednik koji će osvanuti na rafovima prodavnica 8. (Velika Britanija) odnosnog 9. marta (SAD). Bend koji predvodi bračni par Olga Goreas - Jace Lasek i ovog puta je izbacio delo koje je u svojoj biti kompleksno, no, ovog puta period prilagođavanja je bio em kraći em lakši.
The Besnard Lakes je indie rock bend. No, ovaj izanđali termin, koji ovih dana (godina i decenija) uglavnom referiše na simulaciju nonšalantnosti kao prigodnu masku prihvatljive praznine, Kanađani svojom temeljitošću vraćaju na pravi kolosek, dajući mu dignitet koji dugo nije imao. Sveprisutni duh Beach Boysa je i ovde prisutan, no više u svom čistom vidu, za razliku od mnogih koji se danas sa manje ili više uspeha bave mutacijama njihove zaostavštine. Na tu osnovu, protkanu delikatnim, pretežno falsetiranim muško-ženskim višeglasjem u paru ide i atmosferičnost epskih proporcija koja na sto izbacuje levitirajuće pogubljeni sentiment hodanja po oblacima, dodirujući prstima shoegaze/post-rock teritorije.


Albatross

No, ako ste očekivali muziku pogodnu za puštanje po sterilnim i uredno podšišanim korporativnim zabranima, potpuno niste u pravu. U svojoj preovlađajućoj nehajnosti za konvencionalnu pop strukturu pesme koja je u njihovoj interpretaciji vazda lekovito distorzirana, Kanađani puštaju da ih kroz muziciranje ponesu vanredni tokovi svesti koji se katkad olupaju o čvršće od stena izvajane hridi. Tada se Besnard Lakes uključuju u struju, emitujući kuljajuću energiju u kristalno čistoj nepročišćenoj formi koja je vazda deficitarna sirovina u kurentnim skladištima zvuka. Slagalica čiji delovi svedoče o fantastičnoj posvećenosti detaljima koji ne promiču istreniranijem untarnjem čulu vida biva kompletirana u impresivnu sliku, poništavajući postmoderno poimanje vremena u kome godine prohuje za sekund. U stvari, ako ćemo pravo, ovo remek-delo većim delom trajanja poništava dimenziju vremena namećući se kao posve uspeli pop eksperiment.
U toku snimanja ove ploče korišćena je i konzola za miksovanje stara četiri decenije, naprava korišćena u stvaranju albuma Physical Graffiti grupe Led Zeppelin. Pravoverna fascinacija rokenrol mitomanijom na ovom psych-pop dragulju ne iscrpljuje se sa ovim imenom (recimo... Pink Floyd, pa čak i Velvet Underground), čineći od njega samog vredan prilog antologiji smislene gitarske muzike, u kojoj bi svako ko drži do svog ukusa trebalo da pronađe nešto za sebe.