недеља, 29. март 2009.

Uvrede i kompromisi


Ne moram posebno da pričam o tome koliko je niska kultura razgovora u našoj zemlji. Ne moram ni da kažem koliko u ovoj državi ima nemorala i lopovluka. To više nisu ključna pitanja, ključno je što se ovakve karakteristike nazovi sistema generišu iz nas samih.

Vrlo je lako izbaciti uvredu iz usta, teško je što ona kasnije ne može da se vrati tamo odakle je potekla. Kao i psovka, i uvreda je znak nemoći i manifestacija moći reči, koja ispada razornija od svih mišića, tenkova i protiv-vazdušnih odbrana.

Izreći uvredu je slatko, njena gorčina dolazi tek kasnije, prateći savest kao zloslutna senka. To je zato što se u 9 od 10 slučajeva uvreda iskopava iz podsvesnog. I onda se kao ključno pitanje u stvari nameće ovo: zbog čega je taj podsvesni rezervoar toliko pun?

Odgovor je jednostavan. Reč je o kompromisima. Kompromisi su krivi za sve. Kompromis je reč koja u svom originalnom značenju ima pozitivan predznak, ovde je kompromis uvek pakt sa đavolom. Iako svi pljuju, puni gorčine po ovom nazovi sistemu, istovremeno oni kroz mehanizme kompromisa traže svoje mesto u tom nazovi sistemu koji im se toliko gadi. Na taj način, onome što bi po svaku cenu trebalo da se menja, daje se neosporan legitimitet.

Neki to nazivaju plivanjem u okolnostima, i traže opravdanja za takve postupke, al jebo ti taj život kad si mrtav. Jebo ti te frižidere, stolice, automobile i stanove kad ih stičeš na taj način. No, ovde je moral isključivo u verbalnom obliku – u realnosti, on je za slabe, za ljude koji ne umeju da se ugrade i žive život koji će probuditi zavist okoline. Zbog svega do sad rečenog, ovaj nazovi sistem je truo, jer leži na trulim temeljima. Politički gledano, ni reformisti ne beže od „srpskih“ metoda zarad lične promocije, a bogami i „patriote“ vole da čapnu od „stranjskog“ jer je slatko. Na javnoj pijaci koja simulira javno mnenje Srbije dele se frazetine i parole, a sve je u stvari golo sranje.

Još od škola, koje ničemu ne služe jer proizvode debile, preko fakulteta koji tim debilima dele diplome, do radnih mesta na kojima čekaju položaji, taj sistem se samostalno generiše zbog sitnih koristi i jadnosti, a najbolje u tim disciplinama čekaju „uspesi“. Gutaju se govna zarad višeg cilja. A ti ciljevi su toliko sićušni da se od njih samih ni mi više ne razaznajemo.

Zato i jeste sve pod znakom pitanja. Pazite šta kupujete, pazite kome verujete. Neviđeno je teško, ali nisu bezveze najuzvišenije stvari baš one koje nemaju cenu. Ne verujte im kada kažu da to nije tačno.

Sledeći mehanizme preovlađujuće naopake logike u kojoj su kriminalci uspešni poslovni ljudi, bivši titoisti neo-liberali i borci za ljudska prava, a mizantropi lažni rodoljubi, svaki put kada vam kažu da ste budala, znači da ste nešto uspeli da promenite, ma koliko malo da ste uspeli da pomerite stvari iz zatrovanog ležišta. Otiskujući se na put kojim spasavate vašu dušu, pokušaće sve da vas unize, uostalom tako je u Srbiji – svaki put kada uradiš nešto ispravno na kraju te grize savest. Ne znam da li nas je i šačica, ili nas nema uopšte, ali na nama je da ne klonemo duhom. Taj najteži put je jedini ispravan.



Get up, look around

And you will see the lies

That I see each and every day

I deal with them in my own way

I try to breed myself right

I try to breed my thoughts right

All you people stand against me

Your talk behind my back

The threat of your hostility

Induces my attack


What the fuck should I do?

To make myself a man

What the fuck should I do

I'm doing the best that I can

I'll never give up my pride

And I'll never surrender my hate

You on the opposite side

You're the one who made me this way


Suppressed anger for all these years now


Disgusting people, you stand and point at me

They are all but the pathetic

Embarking on a crusade that is so damn addictive

Therefore their prosperity

It will never ever be granted


What's up with this world?

What the fuck, I can't breathe


Pray for the forgiveness as you're stripped of your rights

White collared people always seem to decide

Ask yourself a question, do you need to conform?

With the brain-washing games that are engaged to restrain now

The power to cure the power to kill

The power is ours we'll use it at will


Worthless


Complexed is society, waging pressure upon our backs

And punishing our methods with their profits

These lashes killing and it pushes down, breaking our knees deep into the ground

And faulting, on the preside, once again I just can't decide


What's up with this world, what the fuck I can't breathe

Books of knowledge showing their glint forms of torture

Dropping the oppressor is our only solution

Psychanalytical ways will never ever succeed

In finding a way into our brains and motives

Our lives are neglected our thoughts are invaded

But we had fought for conformity?


Get up and step to conformity

This is not the end

Worthless

Нема коментара:

 
Creative Commons License
Ово nasdvoje2 , чији је аутор Kristina Đuković & Marko Nikolić, је лиценцирано под условима лиценце Creative Commons Ауторство-Некомерцијално 3.0 Србија.