Freestyle: The Art of Rhyme (Kevin Fitzgerald aka DJ Organic, 2000)

2Mex - Love Fights Back

Ako se vrednost nekog muzičkog dokumentarca može izmeriti količinom vrednih informacija, delo Kevina Fitzgeralda iz 2000. godine je prava stvar. Vršljajući kamerom po ulicama američkih gradova, autor je uspeo da uhvati i prenese delić magije koju su na javnim mestima ispoljavali učesnici ciphera - freestyleri.
Kao što je poznato, freestyle je način repovanja u kome se tekst smišlja na licu mesta, direktno iz glave, i predstavlja podžanr za sebe u okviru hip hopa. Kao i svako muzičko usmerenje, i freestyle je u vreme snimanja ovog filma imao veoma razvijenu scenu na nacionalnom nivou SAD, sa glavnim zvezdama, mitologijom i legendama. Iako u filmu ispred kamere defiluju brojna globalna poznata imena sa rap scene (Mos Def, Planet Asia, Biggie, Freestyle Fellowship, Bahamadia) praćeni matricama klasika hip hopa, nalik disciplini super G u alpskom skijanju, freestyle ima svoje idole i favorite koji su i dan-danas prilično nepoznati izvan originalnog žanrovskog kruga.
Među njima su Supernatural i Juice, čija veština smišljanja rima na licu mesta ozbiljno krši sve ustaljenje aksiome o zakonu verovatnoće, pokazajući na licu mesta da istrenirani mozak može biti brži od bilo čega drugog što zamislite. I ostali predstavnici poetske nastrojene američke omladine u najvećem broju slučajeva verbalno briljiraju, birajući freestyle kao zdravu alternativu promašenim dilersko-kriminalnim životima u kraju.

Naravno, ulična okupljanja u bilo koje pa i umetničke svrhe, nije nešto što se preterano dopada čuvarima reda čak i u slobodarskoj Americi, te brojni freestyleri nailaze na probleme sa njima u toku praktikovanja svog hobija. Srećom, kreacija je uzela dovoljno maha, pa se sa okupiranih ulica, seli u zatvorene prostorije, koja postaju poprišta surovih battleova - liričkih obračuna.
Freestyle: The Art of Rhyme je dragoceno dokumentarno ostvarenje jer vraća slušaoca na ulična izvorišta hip hop kulture. Svaki od učesnika u ovom filmu sa prezirom odbacuje tržišnu računicu muzičke industrije kao nepotrebnu distorziju nesputanog umetničkog izraza. Stoga je u razumevanju hip hop kulture ovaj film najbolje gustirati u paru sa mitskim naslovom Scratch (2001), koji za temu ima deejaying - drugu polovinu ovog uličnog muzičkog legata. Oba filma možete pogledati putem servisa Google video, ako do sad niste.