The Skull Defekts - The Temple (Important)

Švedska nojz ekipa The Skull Defekts postoji četiri godine unazad. Sa krajnjeg severa skandinavske države, njima je pošlo za rukom da u muzičkom podzemlju izgrade ime za respekt, o čemu svedoče i split izdanja sa cenjenim aktovima ovog vida umetničkog izražavanja kakvi su precenjeni Wolf Eyes i histerični Prurient.
Sudeći po The Temple, najnovijem albumu grupe, The Skull Defekts nisu ni precenjeni ni histerični, ali... Nešto se čudno na ovoj ploči događa. Na njoj se mogu prepoznati raznorazni uticaji - od hard rocka preko krauta do new wavea, a sve to spakovano u nojz oblandu.
I dok početak izdanja prolazi u manje više uobičajenom tonu, pesma pod rednim brojem tri, indikativnog naslova Six Sixes stavlja slušaocu do znanja da se pravila igre, ušančena u prijatnoj distorziji i indirektnim slanjem poljubaca hladnoj frenetičnosti Joy Division zauvek promenjeni. Sumanute perkusije i proročko mantranje o odnosu bubnjeva, ljudske lobanje i Boga u potpunosti opravdavaju naslov ploče.

Hipnotički, repetitivni ritam podmazan preovlađujućim kontrolisanim gitarskim havarijama i podmuklim elektro atacima nastavlja se do samog kraja ploče i pomalo neočekivanog ambijentalnog komada Urban Ritual. The Skull Defekts su učili zanat u dobrim školama, npr. pesma Hydrophobic Baptism svojom narativnom tenzijom priziva onaj otuđeno-topli sentiment poznat sa ploče Spiderland grupe Slint, dok je pesma Habit svoju anksioznost iznedrila iz jednog od brojnih šinjela post-punka. Iako se ne može sporiti da The Temple vrvi od najrazličitijih referenci, Šveđani na ovoj ploči demonstriraju mnogo više od uvezanog snopa svojih muzičkih inspiracija.
Zahavaljujući svojoj egzistencijalnoj dubini i intenzitetu, ova neobična ploča svoj puni potencijal iskazuje pri ponovnim slušanjima (izlišno je napominjati da ovo nije ploča za svakoga). Monotonija odavno nije bila ovako zanimljiva.