Pajo - Scream With Me (Black Tent Press)

Pričati o veličini Davida Paja (iako ćete naletati na Pejdžo, njegovo prezime se čita Paho) je obiman zadatak. Slint, For Carnation, Tortoise, Royal Trux - sve sami trijumfi... ne baš srećni Zwan sa Billyjem Corganom... do poslednje informacije da su u CV nedavno uleteli i Yeah Yeah Yeahs (nisam ljubitelj). I sve to bez naslovnih strana, hajpa i ostalih smicalica šou-biznisa! Muzika je pričala univerzalno razumljivim jezikom umesto mašinerije u žitiju ovog multi-instrumentaliste.
Ne samo što se kreativno druži(o) sa svojim talentovanim i manje talentovanim kolegama, Pajo je stvarao i za svoju dušu - ovaj krak njegovog stvaralaštva počinje sa Aerial M, nastavlja se sa Papa M, dok je u poslednje vreme za potpis dovoljno i prezime.
Kao što je i ranije bio slučaj, i ovaj Pajov album stigao je nenametljivo, iz drugog plana. Ideja kreativne obrade hardcore/punk zaostavštine u poslednje vreme nije preterano nova: Jeffrey Lewis se maestralno poigrao sa pravedničkim tužbalicama sastava Crass, uber-hvaljeni Dirty Projectors se baš i nisu omilili ovim ušima sa njihovim viđenjem opusa grupe Black Flag. Oba albuma izašla su pre dve godine. A onda je stigao Pajo sa svedenim viđenjem pesama grupe Misfits.
Ovu grupu, koja je početkom osamdesetih na neviđeni način spojila brzinu, pank i horor ikonografiju predvodio je omaleni pevač Glenn Danzig, lik koji je nešto kasnije odlepršao u metal sa bendom nazvanim po njemu (bio je i sastav Samhain između te dve faze). Za njega se priča da je neviđeni perfekcionista i kompleksaš koji je u dva navrata stigao i da snimi albume klasične muzike koje je kritika ismejala na sav glas.
Svejedno, činjenica je da Misfits imaju hrpu sjajnih pesama na svom mračnom & krvavom kontu, što postaje kristalno jasno u Pajovom izvođenju. Bljesci gnevne brzine ovde su reinterpretirani kao tenzijom nabijena akustičarska ispovest, koja kao da je zabeležena na lošoj traci. Takvom produkcijskom tehnikom doprinosi se duboko intimističkom ugođaju u kome Danzigove ljutite pesme u sebi otkrivaju pravu fontanu emocija, čime se izbija adut iz ruku onih koji bi čitavu tu priču da svedu na gomilu "besmislene buke".
Where Eagles Dare, Attitude, Teenagers From Mars, I Turned into a Martian... samo su neki od upečatljivih momenata ove briljantne minijature koja se sluša u dahu. Pajo kao da se sa gitarom sakrio u podrum/ostavu iz koje dotiče najudaljenije kutke duše, one u kojima je loše dobro, bolesno zdravo, a slabo jako jer kao istinsko i stvarno stoji nasuprot virtualnim savršenstvima pohotne poželjnosti.
Iskuliraću sočne prozivke koje su mi sad navr' jezika.

We walk the streets at night
We go where eagles dare
They pick up every movement
They pick up every loser
With jaded eyes and features
You think they really care

I aint no goddamn son of a bitch
You better think about it baby
I aint no goddamn son of a bitch
You better think about it baby, babe

An omelet of disease awaits your noontime meal
Her mouth of germicide seducing all your glands

I aint no goddamn son of a bitch
You better think about it baby
I aint no goddamn son of a bitch
You better think about it baby, babe

Lets test your threshold of pain
Lets see how long you last
Thats happened in your rape
On bosoms of your past

With jaded eyes and features
You think they really care
Lets go where eagles dare
Lets go where eagles dare

I aint no goddamn son of a bitch
You better think about it baby
I aint no goddamn son of a bitch
You better think about it baby
I aint no goddamn son of a bitch
You better think about it baby
I aint no goddamn son of a bitch
You better think about it baby